Raspberry Pi i Arduino to obecnie najbardziej rozpoznawalne marki w kategorii minikomputerów tego typu. Obaj producenci oferują wiele rodzajów swoich urządzeń – są to kolejne generacje płytek rozwojowych lub poszczególne modele, które na przykład dzięki zrezygnowaniu z kilku komponentów zyskują bardziej atrakcyjną cenę lub umożliwiają zmniejszenie rozmiarów urządzenia. Warto zastanowić się nad podstawowymi różnicami między tymi przydatnymi narzędziami, dzięki czemu na przykład łatwiej będzie Ci dobrać odpowiedni sprzęt do projektu robota, który zamierzasz wykonać.
Aby dobrze zrozumieć, co łączy (i przede wszystkim, co różni) Raspberry Pi i Arduino, warto zastanowić się, czym są oba urządzenia oraz dlaczego w ogóle są porównywane. Sprzęt tego typu najczęściej nazywany jest potocznie minikomputerami. Taka kategoryzacja nie ułatwia rozpoznania różnic między nimi, ale może nakierowywać, do jakich celów mogą być stosowane takie narzędzia. Tego typu jednostki w układzie najczęściej mają pełnić funkcję elementu logicznego. Oznacza to, że na podstawie otrzymanych sygnałów generują własne odpowiedzi według zadanego wzoru. Urządzenie pełniące taką funkcję może na przykład uruchomić klimatyzację, a następnie wyłączyć ją na podstawie danych z czujnika temperatury. Innym przykładem może być reakcja na sygnał pochodzący z przycisku wciśniętego przez użytkownika, który ma zaświecić światło w pokoju. Oba urządzenia zostały zaprojektowane z myślą o początkujących robotykach, elektronikach i programistach, dlatego zyskały tak dużą popularność. Niska cena, wysoka jakość i duże możliwości rozwojowe to najprawdopodobniej główne powody, dla których studenci i uczniowie tak chętnie kupowali tego typu sprzęt. Co jednak różni te dwa urządzenia?
Raspberry Pi to urządzenie wielkości karty kredytowej, które z łatwością można by zmieścić w kieszeni. Komponenty zainstalowane w tym sprzęcie sprawiają, że po podłączeniu ekranu, klawiatury i myszy może ono stać się pełnoprawnym komputerem stacjonarnym. Bezproblemowo można na nim zainstalować takie systemy, jak Linux czy Windows 10. Najnowszy model, Raspberry Pi 4B, korzysta 64-bitowego czterordzeniowego procesora o częstotliwości taktowania równej 1,5 GHz, może mieć nawet 4 GB pamięci operacyjnej RAM oraz ma gniazda USB 3.0, Bluetooth 5.0, interfejs Ethernet o prędkości 1000 Mb/s oraz WiFi 5. Nie warto jednak postrzegać Raspberry Pi jedynie jako mniejszej wersji komputera. Należy zauważyć, że z płytką można się również połączyć, korzystając z połączeń GPIO, interfejsów UART, I2C, SPI, CSI czy DSI. Jej niewielkie rozmiary, łatwa programowalność i elastyczność przy dostosowywaniu osprzętu sprawiają, że bardzo łatwo można “ukryć” na niewielkiej przestrzeni.
Arduino to najczęściej urządzenie delikatnie mniejsze i o zdecydowanie mniejszej mocy obliczeniowej niż Raspberry Pi. Jest zbudowane w taki sposób, by z o wiele większą łatwością radzić sobie na przykład z odczytywaniem sygnałów analogowych; lepiej sprawdzi się jako prosty sterownik do nieskomplikowanego urządzenia, ale z drugiej strony więcej czasu zajmie mu wymiana informacji przez internet czy obsługa obrazu z kamery. Moduły główne Arduino bardzo często wykonywane są przez postronne firmy – najczęściej są to wierne kopie wykonane na podstawie ogólnodostępnego projektu. Takie podejście twórców umożliwia na przykład samodzielne wykonanie tego typu urządzenia oraz szerzenie łatwo dostępnego sprzętu, który umożliwi na przykład naukę młodym elektronikom i programistom. Taka płytka sprawdza się nie tylko jako narzędzie edukacyjne; jest to sprzęt, który często wykorzystuje się na przykład jako jeden z podzespołów systemu inteligentnego budynku. Przykładowo, na sygnał z czujnika światła zamyka wszystkie rolety w oknach i przesyła o tym informację do Raspberry Pi, które steruje całą siecią płytek Arduino odpowiedzialnych za różne systemy.
Fakt, że oba sprzęty są tak popularne, również wpływa pozytywnie na wygodę korzystania z niego. Chodzi o to, że obecnie w internecie można znaleźć niezliczoną liczbę poradników, jak korzystać z takiego sprzętu. Bardzo łatwo można również znaleźć szczegółowo opisane otwarte projekty, dzięki którym można samodzielnie zbudować swoje urządzenie. To płytki, dzięki którym w praktyce można nauczyć się zasad elektroniki oraz programowania. Ich uniwersalność sprawia, że z łatwością można używać ich jednocześnie w kilku odrębnych projektach: wystarczy przystosować je do takiego zastosowania, na przykład montując listwę z żeńskimi pinami na złączach GPIO.
Z powyższych opisów łatwo można wywnioskować, że Arduino jest sprzętem, który prawdopodobnie znajdzie więcej zastosować w rękach elektronika lubiącego korzystać z analogowych sprzętów, gdzie układ logiczny ma wykonywać proste zadania. Natomiast Raspberry Pi jest dla tych, którzy operują przede wszystkim na cyfrowych sygnałach lub po prostu chcą zaprogramować swój minikomputer tak, żeby analizował pliki o dużych pojemnościach (na przykład obraz lub dźwięk) czy sygnały z sieci Internet. Nie należy rozumieć źle takiego porównania; to, co da się zrobić na Arduino, bez problemu można również wykonać na Raspberry Pi. Bardzo prawdopodobne, że mocniejsza obliczeniowo płytka wykona zadanie szybciej, jednak ze względu na swoje szerokie możliwości i nacisk położony na trochę inny kierunek, proste zadanie z Arduino może się skomplikować, przy wykonywaniu na Raspberry Pi. Reasumując, warto znać obydwie platformy i skutecznie wykorzystywać przewagi jednej na drugą w zależności od projektu lub łączyć ich możliwości, stosując obie płytki naraz.
Arduino czy Raspberry Pi? Warto znać mocne i słabsze strony obydwu platform, a następnie wykorzystywać je w zależności od założeń projektowych, lub łączyć ich możliwości.
